Dit had natuurlijk al veel eerder gemoeten, maar vlak na ons laatste verhaal ging de oplader van de laptop stuk en de laptop was dus ook leeg....
Thuisgekomen was ik 2 dagen ziek, zwak en misselijk. Dan maar nu; beter laat dan nooit, toch?
Op 28 augustus is Frank 's ochtends met Tatang, de vader van Risma (foto hieronder) naar Sawa's in de buurt gegaan. Lois en Risma wilden nog graag spelen (Risma mocht weer thuisblijven van school) en ik kon een oogje in het zeil houden vanuit het zwembad en mijn luie stoel, genietend van de tuin. De moeder van Risma was ook weg, alleen haar broer was thuis met de hulp van het gezin.
's Middags zouden we met Risma en Lois naar Yogjakarta gaan waar iets leuks was voor kinderen, binnen met airco.... Tatang bracht ons, maar ging niet mee naar binnen; hij bleef bij de auto.
Het bleek een sort techniek museum te zijn, maar wel met allerlei dingen, die kinderen konden uitproberen. Het was best grappig, ook al is het niet te vergelijken met een museum hier, maar de kinderen hebben zich uitstekend vermaakt.
Daarna zijn we nog naar de McDonalds geweest, voor Risma het hoogtepunt van de dag. Achteraf hoorden we van haar moeder, dat ze het heel erg leuk had.
De volgende ochtend moest we helaas weer inpakken. We zouden 's middags vanaf Yogjakarta vliegen en overstappen in Jakarta. We werden door de hele familie naar het vliegveld gebracht, want daarna zouden ze nog iets met z'n allen gaan doen. Als afleiding voor Risma? Ik weet het niet, maar ik wist wel, dat beide dames een moeilijk afscheid tegemoet gingen. In de auto zaten ze samen achterin, maar het werd steeds stiller....
Het vliegveld van Yogja heft maar een kleine 'uitlaadplaats' en het was er erg druk, dus moisten we snel de baggage uitladen en afscheid nemen. Misschien ook maar goed, want beide dames begonnen te huilen.
Verder ging alles goed. Lois was even niet lekker op de binnenlandse vlucht, maar gelukkig duurde deze maar 45 minuten. In Jakarta hadden we tijd om even wat te eten en te drinken.
In het vliegtuig, dat voor ca. 17 uur ons 'thuis' zou zijn was het erg druk. Op een gegeven moment begon het vreselijk te stinken. Frank dacht eerst, dat het 't eten was van de kinderen naast hem; dit hadden ze van hun moeder gekregen. Maar uiteindelijk bleek het jongetje naast hem ontzettend stinkende winden te laten...... Het duurde gelukkig niet erg lang, maar lang genoeg. In Abu Dhabi gingen zij er uit.
Het laatste stuk ging voorspoedig en vrijdagochtend, de 30e, landen we op Schiphol rond 8.00 uur.
Wij kijken terug op een heerlijke vakantie. Ik kan niet beschrijven wat voor indruk de reis op ons heeft gemaakt. We hebben alledrie geen seconde spijt gehad....
